De keuken op de Bijenkorf wordt, zoals jullie weten, vaak gebruikt. Niet alleen voor de koffie en de thee maar er wordt ook elke week gebakken en gekookt. Normaal gesproken wordt de keuken weer keurig opgeruimd maar dit keer troffen we een potje met een geheimzinnig stofje aan op het aanrecht. Wat zou het zijn? Hoe komen we erachter?
Ruiken? Proeven? Nee, zeiden de kinderen van de plusgroep. Dat kan gevaarlijk zijn. Ja, inderdaad, je weet het maar nooit. Hoewel het verboden is om gevaarlijke stoffen in de keuken te hebben en daar scherp op wordt gelet, moeten we toch het zekere voor het onzekere nemen. Hier is dus wetenschappelijk onderzoek nodig. Hoe gaan we het aanpakken?
Het enige wat we hadden waren foto’s die in de keuken waren genomen. Foto’s van Ruud die pudding kookt met custard. Reninca die het leuk vindt om de poedersuiker van grote hoogte in het bakje te strooien en daar behoorlijk bij knoeit. Ingrid die de te dun uitgevallen soep dikker maakt met aardappelzetmeel. En dan was er nog Lisa die bakpoeder door het beslag van de tulband roert. Zou het een van deze stofjes zijn? Of is het toch iets anders?
Er werd een heus laboratorium ingericht in de teamruimte en de stoffen werden één voor één aan dezelfde proeven onderworpen. Hoe ziet het eruit? Lost het op in water? Wat gebeurt er als je azijn toevoegt? Welke kleur krijgt het Ph papier waarmee je kan aflezen hoe zuur het stofje is. Alles werd keurig genoteerd in een labjournaal (zie foto) Daarna werd het geheimzinnige stofje aan dezelfde proeven onderworpen en wat bleek….
Alle wetenschappers waren het erover eens dat het stofje gelukkig niets gevaarlijks was geweest. Het bleek om de bakpoeder te gaan. Gelukkig maar dat we dat zo snel hebben kunnen aantonen.
Er was zelfs nog tijd over om met de Ph stripjes ook nog het verschil tussen kraanwater en slootwater te laten zien.